امروز، اوّل ذيحجه، سالروز پيوند آسماني مولاي متقيان علي عليه السّلام و زهراي مرضيه سلام ا… عليها است، پيوندي آسماني كه با دستاوردهاي جاودان خود، بهترين سرمشق براي پايه گذاري مهمترين نهاد اجتماعي، يعني خانواده و به حداكثر رساندن نتايج حاصل از تشكيل اين نهاد مقدّس است.
ازدواج، سنتي الهي است كه در دين مقدّس اسلام مهمترين برنامه زندگي انسانها و جوابگوي فطرت انساني در تشكيل خانواده و تعامل مرد و زن و رهنمون آنها به سوي كمال و رستگاري است. ازدواج آرامش فرد، استواري خانواده و ثبات و امنيت جامعه را موجب مي شود و اسلام ضمن تاكيد بسيار بر اين مهم و تعيين راههائي براي دستيابي به موفقيت در آن، كه ضامن خوشبختي خانواده و اجتماع خواهد بود، نمونه هائي متعدد از ازدواج هاي موفق و دست يافتني را كه با بهره گيري از رهنمودهاي اسلامي صورت گرفته ارائه مي دهد كه برترين آنها ازدواج اميرمؤمنان با سرور زنان عالم است.
هدف از اين ازدواج، همانطور كه اميرمؤمنان عليه السّلام در وصف همسر بزرگوارشان فرموده اند برقراري كانوني جهت كسب رضايت الهي و نمايش اوج عبوديت و بندگي پروردگار بود و اين بهترين مبنا براي تشكيل نهادي است كه از ديدگاه اسلام بايد مظهر ايمان، صفا، صميميت يكرنگي، يكدلي، احترام، محبت و عشق، و كانوني جهت هدايت انسان و جامعه به سوي كمال معنوي و سعادت و رستگاري باشد. زندگي مشترك اين دو بزرگوار كه با كمترين و ساده‌ترين امكانات زندگي و بر پايه آرماني مشترك براي رسيدن به رضاي الهي بنا شده بود و از ياد خدا روشني مي‌گرفت سرشار از معنويت و آرامش بود و هيچ‌گاه موجبي جهت بروز رنجش و كدورت در آن فراهم نگرديد، همچنان‌كه مولا عليه‌السلام مي‌فرمايند: < هيچ‌گاه فاطمه از من نرنجيد و او نيز هرگز مرا نرنجاند. او را به هيچ كاري مجبور نكردم و او نيز در هيچ امري قدمي برخلاف ميل باطني من بر نداشت و هرگاه به چهره‌اش نگاه مي‌كردم تمام غصه‌هايم برطرف مي‌شد.*> ثمرات بي نظير و جاودانه اين پيوند آسماني نشان داد كه در دوام و استحكام خانواده و رستگاري اعضاي آن و در نتيجه تضمين سعادت جامعه، از همه مهمتر؛ ايمان و كمال روحي زوجين است اگرچه تناسب خانوادگي و تأمين نيازهاي اوليه زندگي در حد متعارف و به دور از اسراف و تجمل گرائي نيز بايد مورد نظر باشد.
اما با وجود چنين سرمشق سعادت آفريني آنچه تاسف آور است، ناديده گرفتن اين سرمشق و گرفتار شدن برخي خانواده ها درگردابهائي است كه آرامش را از آنها و امنيت را از جامعه سلب كرده و نتايج آن به صورت آمارهاي تكان‌دهنده از افزايش حجم طلاق و فروپاشي خانواده ها، آينده را تيره و تار نشان مي دهد و فرصتي براي دشمنان بشريت فراهم كرده تا به‌منظور فروپاشي خانواده ها در جوامع اسلامي، تحت عناوين دهان پُر‌كن و فريبنده‌ي دفاع از حقوق زنان و كودكان، به فريب ساده‌لوحان و زنان و جوانان اين جوامع بپردازند.
* بحار الانوار ج۴۳ ص۱۳۴
موسوي زاده
